Πάμπλο Εσκομπάρ, ο αδίστακτος... Ρομπέν της κόκας

Όταν η φιλοσοφία της ζωής σου είναι «Λεφτά ή σφαίρες» τότε σίγουρα δεν μπορείς να είσαι ούτε μανάβης ούτε ασφαλιστής. Ο Πάμπλο Εσκομπάρ ή «γιατρός» ή «αφεντικό» ακολουθούσε πιστά το μότο του «plata o plomo» (λεφτά ή σφαίρες στην αργκό της Κολομβίας) και έφτασε στο σημείο να ελέγχει μια χώρα και τη διακίνηση κοκαΐνης στο μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη. Κατάφερε το 1989 να μπει στη λίστα του περιοδικού Forbes ως ο έβδομος πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο με την περιουσία του να φτάνει τα 25 δις δολάρια και το 80% του κόσμου να αγοράζει «παπαγαλάκι», όπως λένε την κόκα στην Κολομβία, από το δικό του μαγαζί.


Ο δρόμος προς την... επιτυχία όμως δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα για τον Πάμπλο που γεννήθηκε στη 1 Δεκεμβρίου του 1949 και δολοφονήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου του 1993. Αρχικά ο γιός του δασκάλου θέλησε να σπουδάσει πολιτικές επιστήμες (αποδείχτηκε αργότερα ότι είχε το ταλέντο) αλλά έφυγε από το Πανεπιστήμιο καθώς δεν είχε χρήματα για τα δίδακτρα. Άμεσα έβαλε σε εφαρμογή το επαγγελματικό του δαιμόνιο. Έπαιρνε τις πλάκες από ξεχασμένους τάφους και τις πουλούσε στον θείο του που είχε μαγαζί με μάρμαρα. Το λευκό ήταν σίγουρα το χρώμα του.

Οι ταφόπλακες όμως δεν είχαν πολλά λεφτά και έτσι ο Πάμπλο αποφάσισε να αλλάξει επαγγελματική κατεύθυνση και να ασχοληθεί με το προϊόν της χώρας, την κοκαΐνη. Αναπτύχθηκε άμεσα χάρη στη φιλοδοξία, την εξυπνάδα και την αγριότητα του. Στα 26 του χρόνια είχε γίνει πια λαθρέμπορος και στα 32 κέρδιζε μισό εκατομμύρια δολάρια την ημέρα, με αρκετές εκτάσεις σε ολόκληρη την Κολομβία να βρίσκονται στην ιδιοκτησία του. Η «εκτόξευσή» του θορύβησε άλλους εμπόρους και ειδικά τους αδελφούς Οτσόα. Ο Εσκομπάρ όμως αντί να συγκρουστεί μαζί τους, τους κάλεσε να συνεργαστούν και έτσι δημιουργήθηκε το πανίσχυρο καρτέλ του Μεντεγίν. Τα κέρδη εκτοξεύτηκαν με τις μεταφορές των ναρκωτικών να γίνονται ακόμα και με υποβρύχια αλλά και ένα ολόκληρο κινητό χωριό. Το καρτέλ πλέον αγόραζε και όλη την κόκα της Βολιβίας και του Περού. Τότε το «αφεντικό» κατάλαβε πως πρέπει να πάρει τον λαό με το μέρος του. Έκτισε σχολεία, νοσοκομεία, εκκλησίες, ζούσε ολόκληρα χωριά και βοήθησε πολύ τον φτωχό λαό της Κολομβίας. Ασχολήθηκε και με το ποδόσφαιρο με την Ατλέτικο Νασιονάλ να είναι η ομάδα του. Κάθε φορά ο Εσκομπάρ θύμιζε στον κόσμο πως αυτός τους βοηθά και όχι η κυβέρνηση και ο λαός τον λάτρευε.

Το 1982 ο Εσκομπάρ πήρε μέρος στις Εκλογές για το Κογκρέσο και κατάφερε να εκλεγεί αναπληρωτής βουλευτής. Το 1984 υποχρεώθηκε σε παραίτηση, μετά από αντιδράσεις για την συμμετοχή ενός εμπόρου ναρκωτικών στο Κογκρέσο. Ανώτερο μέλος του που είχε πρωτοστατήσει στις αντιδράσεις, βρέθηκε δολοφονημένο. Η ωμή βία ήταν ο τρόπος του και δεν είχε ποτέ κανέναν ενδοιασμό. Σκότωσε υποψήφιους προέδρους, πολιτικούς, δημοσιογράφους, δικαστές, αστυνομικούς και γενικά όποιον έμπαινε εμπόδιο στα σχέδια του. Έριξε κάποτε ένα αεροπλάνο με 107 επιβάτες γιατί ένας από αυτούς ήταν μάρτυρας κατηγορίας σε μια δίκη του. Διοργάνωσε μια απίστευτη στρατιωτική επιχείρηση κατά του ανωτάτου δικαστηρίου και σκότωσε τα μισά μέλη του. Η Κολομβία είχε γίνει το βασίλειο της βίας με τον Εσκομπάρ να δίνει ένα ποσό σε οποιονδήποτε θα σκότωνε αστυνομικό. Θεωρείται υπεύθυνος για πάνω από 3.000 θανάτους.

Επιχείρησε ακόμα και να νομιμοποιήσει την «επιχείρηση» του αλλά τελικά κατάφερε να έρθει σε σύγκρουση με την κυβέρνηση της Κολομβίας που είχε βοήθεια από τους Αμερικάνους οι οποίοι έβλεπαν τις πόλεις τους να έχουν γεμίσει κόκα. Η δολοφονία του υποψήφιου προέδρου Λουίς Κάρλο Γκαλάν το 1989 είχε στρέψει και πολύ κόσμο εναντίον του. Αρχικά μετά από μυστικές διαπραγματεύσεις ο Εσκομπάρ δημιούργησε την προσωπική του φυλακή όπου απλά ήταν έγκλειστος και έλεγχε τις δουλειές του. Ο χαρακτήρας του όμως τον πρόδωσε καθώς σκότωσε τρία άτομα μέσα στο «Κατεντράλ» του και έτσι αποφασίστηκε η μεταφορά του σε κοινή φυλακή. Κατά τη διαδικασία ο Εσκομπάρ κατάφερε να αποδράσει, κι έτσι ξεκίνησε ένα ανθρωποκυνηγητό. Ο στρατός της Κολομβίας, η ομάδα Δέλτα που είχε σταλεί από τις ΗΠΑ και η ομάδα «Los Pepes» που είχαν δημιουργήσει άνθρωποι που μισούσαν τον Εσκομπάρ τον κυνήγησαν. Αποδεκάτισαν το καρτέλ του σε ένα «πόλεμο» 17 μηνών. Όλα τελείωσαν στις 2 Δεκεμβρίου 1993, όταν ο Εσκομπάρ τηλεφώνησε στον γιο του. Η κολομβιανή αστυνομία σε συνεργασία με τις αμερικανικές αρχές τον εντόπισε και τον δολοφόνησε στη στέγη ενός σπιτιού ενώ προσπαθούσε να διαφύγει. Οι δικοί του επιμένουν ότι αυτοκτόνησε για να μην συλληφθεί θέλοντας να τροφοδοτήσουν τον μύθο ενώ στην κηδεία 20.000 άτομα έκλαιγαν για το «αφεντικό». Ακόμα και μετά το θάνατο του ήταν φόβητρο καθώς η κυβέρνηση ζήτησε να γίνει τεστ DNA πριν καεί το πτώμα του για να σιγουρευτούν πως ήταν αυτός.

Είχε παντρευτεί τη Μαρία Βικτόρια με την οποία είχε δύο παιδιά τον Χουάν Πάμπλο και την Μανουέλα. Η αδυναμία του σε μικρά κορίτσια από 14 έως 16 ήταν γνωστή όσο και το πάθος του για την αρχαία Ελλάδα. Το όνειρο του να χτίσει έναν ναό σαν την Ακρόπολη στο ράντσο του έμεινε ημιτελές. Πλέον η οικογένεια Εσκομπάρ έχει μετακομίσει στην Αργεντινή.







aek365.gr