Ήταν μια φυσιολογική ημέρα του Νοέμβρη του 1922 όταν μια ριπή φρέσκου ζεστού αέρα ήρθε να ταράξει την βαριά μουχλιασμένη ατμόσφαιρα. Τόσο ο αρχαιολόγος Χάουαρντ Κάρτερ όσο και ο Λόρδος Κάρναρβον, βασικός χρηματοδότης της αποστολής ολοκληρώνουν ένα μεγάλο επίτευγμα. Έχουν ανακαλύψει τον τάφο του Φαραώ Τουταγχαμών και μάλιστα με όλους τους θησαυρούς του. Είναι άλλωστε ο μόνος από όσους βρίσκονται στην Κοιλάδα των Βασιλέων που πρωτύτερα δεν είχε συλληθεί από αρχαιοκάπηλους. Σαν κάτι φοβερό να προστάτευε την μεγαλοπρεπή κατοικία και να μην άφηνε τους παρείσακτους να πλησιάσουν. Όμως οι δύο άνδρες δεν προβληματίζονται ιδιαίτερα μεθυσμένοι από την επιτυχία.
Κι όμως την μια ξαφνική συννεφιά που κρύβει τον έντονο αιγυπτιακό ήλιο αλλά και το σκυλί του Κάρναρβον που ξεσπά σε ένα αδιάκοπο γάβγισμα μέχρι που λίγα λεπτά αργότερα ξεψυχά είναι τα πρώτα σημάδια...
ΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ
Η αναζήτηση της συγκεκριμένης σαρκοφάγου ξεκινάει κοντά μια δεκαετία πριν. Στα 1914 ο διακεκριμένος ήδη στο χώρο του Κάρτερ ξεκινά τις ανασκαφές κοντά στο Λούξορ. Η χρηματοδότηση από τον Λόρδο Κάρναρβον του εξασφαλίζει όλες τις απαραίτητες μοντέρνες τεχνικές μεθόδους όμως το ξέσπασμα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου τον σταματά. Τελικά οι έρευνες συνεχίζονται μετά το 1917 όμως δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα μέχρι το 1922. Η συγκεκριμένη θα ήταν η τελευταία χρονιά που ο Εγγλέζος Αριστοκράτης θα υποστήριζε οικονομικά την όλη προσπάθεια όπως ο ίδιος είχε δηλώσει. Όμως η επιμονή του Κάρτερ δικαιώθηκε. Ήξερε πως είχε πλησιάσει σε κάτι πολύ «μεγάλο» και τελικά η εξέλιξη τον δικαίωσε. Λες κι η τύχη έπαιξε ένα τελευταίο παιχνίδι με τους «κυνηγούς των θησαυρών» ο καταυλισμός είχε στηθεί ακριβώς πάνω από το σημείο που «κοιμόταν» ο Αιγύπτιος Βασιλιάς κάτι που καθυστέρησε την ανακάλυψη για λίγο καιρό ακόμα.
ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Τελικά όπως προείπαμε, ο Αιγυπτιακός χειμώνας του 1922 σηματοδότησε τη στιγμή που ανθρώπινη παρουσία θα διέκοπτε την ησυχία του Τουταγχαμών έπειτα από 3300 χρόνια. Όπως ήταν λογικό η αρχαιολογική επιτυχία «λούστηκε» στο φως της δημοσιότητας που της άξιζε.
Όμως ο ένας από τους δύο πρωτεργάτες της επιτυχίας δεν πρόλαβε να τη χαρεί. Τον Απρίλη του 1923 ο Κάρναρβον πεθαίνει ξαφνικά όταν ένα απλό τραύμα από τσίμπημα κουνουπιού μολύνεται. Ο θάνατος του ανοίγει μία μακάβρια λίστα...Ένα μήνα σχεδόν μετά ο αρχαιολόγος Άρθουρ Μέις πέφτει σε κώμα από το οποίο ποτέ δεν συνέρχεται ενώ δύο ημέρες μετά ο Τζωρτζ Τζέι Γκουλντ ανεβάζει ασυνήθιστα υψηλό πυρετό που αποδεικνύεται θανατηφόρος. Ο επίσης μυστηριώδης θάνατος του Άρτσιμπαλντ Ριντ (ακτινολόγου που χρησιμοποιείτο για να προσδιοριστεί η ηλικία των ευρημάτων) αλλά και η αυτοκτονία του Βαρόνου του Γουέστμπουρι(έπεσε από το παράθυρο) απλά ανεβάζουν τον αριθμό...Κι όλα αυτά σε διάστημα όχι μεγαλύτερο των δύο χρόνων από τη στιγμή της ανακάλυψης.
Υπολογίζεται πως στην πορεία του χρόνου συνολικά γύρω στα 20 μέλη της αποστολής είχαν πρόωρο τέλος.
ΠΑΡΑΦΙΛΟΛΟΓΙΑ
Όπως ήταν φυσικό δεν ήταν δυνατόν όσα συνέβησαν να περάσουν απαρατήρητα. Άλλωστε από παλιότερα θεωρείτο πως η είσοδος σε ένα νεκρικό μνημείο μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις σε όποιον την επιχειρήσει.
Ο συγγραφέας του Σέρλοκ Χολμς Άρθουρ Κόναν Ντόιλ είχε δηλώσει πως οι θάνατοι μπορεί να συνδέονται με την κατάρα. Μια εφημερίδα δημοσίευσε την ανατριχιαστική φράση:«Θάνατος θα έρθει με γοργά φτερά σε αυτόν που θα διακόψει τη γαλήνη του Βασιλιά» παρόλο που δεν αναγραφόταν πουθενά στον τάφο και ήταν παρμένη από κάτι τελείως διαφορετικό. Δεν αφήνουμε ποτέ την αλήθεια να μας χαλάσει μία ωραία ιστορία, η συγκεκριμένη αρχή ήταν ανέκαθεν χρήσιμο εργαλείο στα χέρια αλλά και στις πένες των απανταχού μεγαλεμπόρων της σελίδας. Μέχρι σήμερα άλλωστε ο εν λόγω θρύλος διατηρείται.
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ
Όπως ήταν λογικό η επιστημονική κοινότητα δεν μπορούσε νε μην κληθεί να δώσει μια απάντηση στα «περίεργα» φαινόμενα. Μάλιστα τη δεδομένη στιγμή θεωρείται πως η «κατάρα» έχει εξηγηθεί πλήρως.
Η έρευνα του Γάλλου επιστήμονα Συλβάν Γκαντόν πριν περίπου μια δεκαετία αντιπροσωπεύει τις ερμηνείες και των υπόλοιπων συναδέλφων του.
Σύμφωνα με τον Γκαντόν λοιπόν οι μικρο-οργανισμοί(σταφυλόκοκος και ασπέργιλος) που είχαν μείνει κλεισμένοι στο εσωτερικό του τάφου για τόσο μεγάλο διάστημα είχαν καταφέρει να αναπτύξουν ασυνήθιστα υψηλή μολυσματική ικανότητα. Έτσι λοιπόν όταν έρθουν σε επαφή με τον ξενιστή(στην προκειμένη περίπτωση τα μέλη της αποστολής) για να «καλύψουν» τον χρόνο που είχαν μείνει ανενεργοί δρουν πολύ πιο γρήγορα απ'ότι σε φυσιολογικές συνθήκες κι έτσι φτάνουν να τον καταστρέφουν πολύ γρήγορα. Είναι αυτό αρκετό για να δώσει απάντηση στους πρόωρους θανάτους; Τότε γιατί δεν πέθαναν όλοι στο ίδιο χρονικό σημείο θα μπορούσε να ρωτήσει κάποιος;
Πηγαίνοντας την προηγούμενη εξήγηση ένα βήμα παραπέρα ο Γκαντόν υποστηρίζει πως τα μικρόβια που «επιτέθηκαν» στον Κάρναρβον και στους υπόλοιπους δεν ήταν μόνο ενός είδους. Έτσι στους οργανισμούς που φιλοξενήθηκαν άρχισε ενός είδους «πόλεμος» για το ποιο θα επικρατήσει κάτι που εξουδετέρωσε για κάποιο διάστημα την δυνατότητά τους να βλάψουν. Όταν τελικά το πιο ισχυρό επικράτησε, σκότωσε και τον ξενιστή γι'αυτό και η απόκλιση στον χρόνο των θανάτων.
ΑΠΛΗ ΛΟΓΙΚΗ
Με μια πιο ήρεμη ματιά μπορεί κανείς να πει πως η ανθρώπινη φαντασία αρέσκεται να δημιουργεί «ανεξήγητες» καταστάσεις καθώς ο φόβος του μεταφυσικού ασκεί πάντα γοητεία. Ποιος μπορεί άλλωστε να αποκλείσει πως δόθηκε υπερβολική σημασία σε ορισμένες συμπτώσεις εξαιτίας αυτού του γεγονότος;
Με μια κυνική προσέγγιση βλέπει κανείς πως συνολικά 58 άνθρωποι ήταν παρόντες στην ανακάλυψη του τάφου, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων συνέχισε ήρεμα και φυσιολογικά τη ζωή της.
Επίσης ο βασικός αίτιος για την «διατάραξη του ύπνου» του Τουταγχαμών, ο Κάρτερ απεβίωσε το 1939 δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια μετά το «ξύπνημα». Ο ίδιος ποτέ δεν έδωσε βάση σε όσα ακούγονταν περί κατάρας, ούτε καν όταν μια κόμπρα(το ιερό σύμβολο των Φαραώ)έφαγε το καναρίνι του.
ΣΗΜΕΡΑ
Στο παρόν η μούμια του Τουταγχαμών έχει αφαιρεθεί από τη Σαρκοφάγο και εκτίθεται σε ειδικά ελεγχόμενο χώρο στο Λούξορ ακριβώς στο σημείο που ήταν ο τάφος του, σε αντίθεση με όλους τους υπόλοιπους Φαραώ που βρίσκονται σε μουσεία.
Φαίνεται πως η τρομερή κατάρα, έστω κι αν δεν τρομάζει κανέναν πλέον, προστάτευσε με έναν περίεργο τρόπο τον μυθικό Βασιλιά.
πηγή
No response to “Η εκδίκηση των νεκρών”
Leave a Reply